Γιατί οι δίσκοι θεωρούνται δευτερεύουσες και όχι συσκευές πρωτοβάθμιας αποθήκευσης;

Οι δίσκοι (σκληροί δίσκοι, SSDs κ.λπ.) θεωρούνται δευτερεύουσα αποθήκευση επειδή δεν είναι άμεσα προσβάσιμες από την CPU. Η πρωτογενή αποθήκευση, από την άλλη πλευρά, διευθύνεται άμεσα από την CPU.

Εδώ είναι μια κατανομή:

* Πρωτογενής αποθήκευση (κύρια μνήμη, μνήμη RAM): Αυτό είναι όπου η CPU λαμβάνει άμεσα οδηγίες και δεδομένα που χρειάζεται για την εκτέλεση προγραμμάτων. Είναι απίστευτα γρήγορο αλλά και πτητικά - τα δάνεια χάνονται όταν η ισχύς είναι απενεργοποιημένη. Η CPU έχει άμεση, γρήγορη πρόσβαση σε αυτή τη μνήμη.

* Δευτερεύουσα αποθήκευση (δίσκοι): Αυτό χρησιμοποιείται για την επίμονη αποθήκευση δεδομένων. Ενώ είναι πιο αργή από την πρωτογενή αποθήκευση, διατηρεί δεδομένα ακόμη και όταν η ισχύς είναι απενεργοποιημένη. Η CPU δεν μπορεί να αποκτήσει άμεση πρόσβαση σε δεδομένα σε δίσκο. Απαιτεί ένα ενδιάμεσο βήμα (χρησιμοποιώντας το λειτουργικό σύστημα και τους ελεγκτές εισόδου/εξόδου) για τη μεταφορά δεδομένων μεταξύ του δίσκου και της μνήμης RAM. Αυτή η μεταφορά είναι σημαντικά πιο αργή από την πρόσβαση σε δεδομένα που βρίσκονται ήδη στη μνήμη RAM.

Εν ολίγοις, η κρίσιμη διαφορά έγκειται στις δυνατότητες άμεσης πρόσβασης της CPU. Μόνο η πρωτογενή αποθήκευση διευκολύνεται απευθείας από την CPU, καθιστώντας τη δευτερεύουσα αποθήκευση ένα στοιχείο υποστήριξης, μη άμεσης πρόσβασης για επίμονα δεδομένα.