* Χωρητικότητα σκληρού δίσκου: Οι δισκέτες είχαν σημαντικά μικρότερες ικανότητες αποθήκευσης από τους σκληρούς δίσκους, που κυμαίνονται από 144kb έως 2,88MB, σε σύγκριση με gigabytes ή terabytes για σκληρούς δίσκους.
* Χρόνοι γρήγορης πρόσβασης: Οι δισκέτες ήταν σημαντικά πιο αργές όσον αφορά την πρόσβαση δεδομένων και τις ταχύτητες μεταφοράς σε σύγκριση με τους σκληρούς δίσκους.
* υψηλή αξιοπιστία: Οι δισκέτες ήταν πιο ευαίσθητοι στην απώλεια δεδομένων και τις βλάβες από φυσικές επιπτώσεις και περιβαλλοντικούς παράγοντες.
* Ολοκληρωμένος ελεγκτής: Ο ελεγκτής δίσκων (τα ηλεκτρονικά που απαιτούνται για να διαβάσει και να γράψει δεδομένα) ήταν συνήθως μέρος της μητρικής πλακέτας του υπολογιστή ή μιας ξεχωριστής κάρτας, που δεν ενσωματώνεται στην ίδια τη δισκέτα.
* Μη πτητική αποθήκευση με τη σύγχρονη έννοια: Ενώ τα δεδομένα * συνέχισαν * στο δίσκο, ήταν πολύ πιο ευάλωτα από τα δεδομένα σχετικά με τις σύγχρονες μονάδες flash ή τις μονάδες στερεάς κατάστασης.
* Σύστημα μοντέρνου αρχείου: Χρησιμοποίησαν παλαιότερα συστήματα αρχείων όπως το FAT12 ή το FAT16, σημαντικά λιγότερο εξελιγμένα από τα σύγχρονα συστήματα αρχείων.
* Υψηλή ανθεκτικότητα: Ήταν εύκολα ζημιές από κάμψη, γρατζουνιές και έκθεση σε μαγνήτες.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα