Τι είναι η βοηθητική αποθήκευση;

Η βοηθητική αποθήκευση, επίσης γνωστή ως δευτερεύουσα αποθήκευση, είναι οποιαδήποτε συσκευή αποθήκευσης που δεν είναι άμεσα προσβάσιμη από την CPU. Χρησιμοποιείται για την αποθήκευση δεδομένων επίμονα, που σημαίνει ότι τα δεδομένα παραμένουν ακόμη και όταν ο υπολογιστής είναι απενεργοποιημένος. Η CPU έχει πρόσβαση σε δεδομένα σε βοηθητική αποθήκευση έμμεσα, συνήθως μέσω ενός ενδιάμεσου όπως RAM.

Σκεφτείτε το ως εξής:Η μνήμη RAM του υπολογιστή σας είναι σαν το γραφείο σας - κρατάτε τα πράγματα που εργάζεστε ενεργά εκεί. Η βοηθητική αποθήκευση είναι σαν το υπουργικό συμβούλιο αρχειοθέτησής σας - διατηρεί πολύ μεγαλύτερο αριθμό πληροφοριών, αλλά η πρόσβαση σε αυτό διαρκεί λίγο περισσότερο.

Παραδείγματα βοηθητικής αποθήκευσης περιλαμβάνουν:

* Δίσκοι σκληρού δίσκου (HDD): Παραδοσιακές περιστρεφόμενες πιατέλες που αποθηκεύουν μαγνητικά δεδομένα.

* μονάδες στερεάς κατάστασης (SSD): Χρησιμοποιήστε τη μνήμη flash για να αποθηκεύσετε δεδομένα, προσφέροντας ταχύτερες ταχύτητες πρόσβασης από τους HDD.

* Οπτικοί δίσκοι (CDS, DVDs, Blu-rays): Αποθηκεύστε τα δεδομένα οπτικά χρησιμοποιώντας λέιζερ.

* Μαγνητική ταινία: Παλαιότερη τεχνολογία, αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για την αρχειοθέτηση μεγάλων ποσοτήτων δεδομένων.

* Αποθήκευση σύννεφων: Τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα σε απομακρυσμένους διακομιστές προσβάσιμα μέσω του Διαδικτύου (π.χ. Google Drive, Dropbox, OneDrive).

* USB Flash Drives: Φορητές συσκευές αποθήκευσης.

* Εξωτερικοί σκληροί δίσκοι: HDDs ή SSD που συνδέονται εξωτερικά με έναν υπολογιστή.

Η βασική διαφορά μεταξύ της πρωτογενούς αποθήκευσης (RAM) και της βοηθητικής αποθήκευσης είναι η ταχύτητα και η μεταβλητότητα. Η μνήμη RAM είναι γρήγορη αλλά πτητική (τα δεδομένα χάνονται όταν η ισχύς είναι απενεργοποιημένη), ενώ η βοηθητική αποθήκευση είναι πιο αργή αλλά μη πτητική (παραμένει τα δεδομένα).