Ποιες είναι οι ομοταρίες μεταξύ του κατακερματισμού διαχείρισης μνήμης και του κατακερματισμού του δίσκου;

Τόσο ο κατακερματισμός της διαχείρισης μνήμης όσο και ο κατακερματισμός του δίσκου μοιράζονται το βασικό πρόβλημα της αναποτελεσματικής χρήσης των πόρων λόγω της μη συνεχούς κατανομής του χώρου . Ας σπάσουμε τις ομοιότητες:

* Διάσπαρη κατανομή: Και στις δύο περιπτώσεις, ο διαθέσιμος χώρος χωρίζεται σε μικρά, μη συνεχόμενα κομμάτια. Στον κατακερματισμό της μνήμης, αυτό σημαίνει ότι η ελεύθερη μνήμη είναι διάσπαρτη μεταξύ των κατανεμημένων μπλοκ. Σε κατακερματισμό δίσκου, ο ελεύθερος χώρος στον σκληρό δίσκο είναι διάσπαρτα μεταξύ των χρησιμοποιημένων αρχείων.

* σπατάλη χώρου: Αυτή η διάσπαρτη κατανομή οδηγεί σε σπατάλη χώρου. Ακόμη και αν υπάρχει αρκετός συνολικός χώρος (είτε μνήμη είτε χώρος δίσκου), είναι άχρηστο επειδή δεν είναι σε ένα συνεχόμενο μπλοκ αρκετά μεγάλο για να ικανοποιήσει ένα αίτημα. Ένα μεγάλο πρόγραμμα μπορεί να μην είναι σε θέση να φορτωθεί στη μνήμη, ή ένα μεγάλο αρχείο μπορεί να μην είναι σε θέση να γραφτεί στο δίσκο, ακόμη και αν υπάρχει επαρκής συνολικός χώρος.

* Αποικοδόμηση απόδοσης: Και οι δύο τύποι κατακερματισμού οδηγούν σε υποβάθμιση της απόδοσης. Στη μνήμη, η πρόσβαση σε διάσπαρτα κομμάτια ενός προγράμματος επιβραδύνει την εκτέλεση. Στον δίσκο, η πρόσβαση σε κατακερματισμένα αρχεία απαιτεί την κεφαλή ανάγνωσης/εγγραφής για να μετακινηθείτε στην επιφάνεια του δίσκου περισσότερο, επιβραδύνοντας σημαντικά τους χρόνους πρόσβασης αρχείων.

* Αιτίες: Ενώ οι συγκεκριμένες αιτίες διαφέρουν (π.χ., τερματισμός του προγράμματος στη μνήμη έναντι συχνής δημιουργίας/διαγραφής αρχείων στο δίσκο), η υποκείμενη αιτία είναι παρόμοια:η δυναμική κατανομή και η εξάλειψη των πόρων χωρίς μηχανισμό για αποτελεσματική ενοποίηση.

* Λύσεις: Και τα δύο προβλήματα αντιμετωπίζονται συχνά με παρόμοιες στρατηγικές:

* συμπίεση: Αναδιοργάνωση των κατανεμημένων μπλοκ για να ομαδοποιήσουν τον ελεύθερο χώρο μαζί (απόρριψη για δίσκους, συμπύκνωση μνήμης για ορισμένα λειτουργικά συστήματα). Αυτό είναι συχνά ακριβό από την άποψη του χρόνου και της ισχύος επεξεργασίας.

* Καλύτερες στρατηγικές κατανομής: Χρησιμοποιώντας αλγόριθμους που ελαχιστοποιούν τον κατακερματισμό κατά την αρχική κατανομή (π.χ. καλύτερη προσαρμογή, πρώτης προσαρμογής κλπ. Και για τα δύο).

* Προ-κατανομή: Κατανομή ενός μεγάλου συνεχόμενου μπλοκ για να αποφευχθεί ο μελλοντικός κατακερματισμός (π.χ., προ-εκτοξεύοντας ένα μεγάλο αρχείο στο δίσκο).

Στην ουσία, τόσο ο κατακερματισμός μνήμης όσο και ο κατακερματισμός του δίσκου αντιπροσωπεύουν ένα πρόβλημα αναποτελεσματικής διαχείρισης πόρων, όπου ο διαθέσιμος χώρος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί λόγω της μη συνεχούς φύσης του. Οι λύσεις και οι εφαρμογές τους μπορεί να ποικίλουν, αλλά το θεμελιώδες ζήτημα παραμένει το ίδιο.